donderdag 27 maart 2014

De larksfootstitch deken is af






Nog even showen. Let niet op de draadjes, die moeten nog afgehecht worden.


De larksfootstitch deken is bestemd voor de hulpactie EEN WARME DEKEN.

De beschrijving van de LARKSFOOTSTITCH vond ik bij Karin.


woensdag 26 maart 2014

Valt wel mee toch ;)

Deze foto stuurde mijn dochter vanmorgen. Het bijschrift was "valt wel mee toch ;)". Haar spullen staan klaar om opgehaald te worden. Op de foto is niet alles te zien, een ladekast, buffetkast en klein boekenkastje vallen buitenbeeld. Gelukkig ging de grote bank naar de kringloop en een eettafel naar een vriendin. Man en zoon zijn met een gehuurd bestelbusje onderweg naar haar om alles op te halen. 


Dochter komt na ongeveer vier jaar weer thuis wonen. De studie is nog niet af, volgende maand vertrekt ze voor drie maanden naar het buitenland om daar onderzoek te gaan doen. Daarna kan ze thuis aan haar masterscriptie schrijven. Wat dochter na haar studie gaat doen weet ze nog niet, een jaartje werken en reizen of meteen op zoek naar een vaste baan.

In ons huis heeft een kleine verhuizing plaatsgevonden. De grootste slaapkamer (20m2) heeft ze nu tot haar beschikking . Daar kunnen alle spullen, inclusief wat ze hier nog op haar slaapkamer had staan, hopelijk een plekje vinden.


zondag 23 maart 2014

Wandelen naar de schaapskooi

Wij wandelden vanmorgen DEZE ROUTE IN DE LOENERMARK. Deze keer echter in tegengestelde richting. Halverwege passeerden wij de schaapskooi. De schaapskudde was op het veld voor de schaapskooi. Op 21 januari werd het eerste lammetje geboren, er zouden er nog ongeveer 140 volgen.










Andere berichtjes over de schaapskooi vind je HIER en HIER

donderdag 20 maart 2014

De Mariahoeve in Putten

Van SPAKENBURG is het niet ver naar Putten. Daar staat de Mariahoeve, een oude Veluwse boerderij. De naam Mariahoeve kreeg het pas nadat de laatste bewoonster, Maria van den Brink, in 2003 overleden was. De ouders van Maria waren Corstiaan en Maartje van den Brink. Corstiaan werkte als boerenknecht. In 1905 kochten zij van hun gespaarde geld een stuk grond van 2 hectare en lieten er een boerderij op bouwen.






Toen ze daar in 1907 gingen wonen waren er al drie kinderen en werden er nog drie geboren. Bij de geboorte van het zesde kind, in 1916, overleed moeder Maartje. Van de zes kinderen zijn een jongen en een meisje op jonge leeftijd overleden. Vanwege de slechte gezondheid van de ouders moesten de kinderen al van jongs af aan meewerken op de boerderij. Er was weinig tijd om te spelen. Toen vader in 1942 overleed, bleven zoon Gerrit en de drie dochters, Geertje, Steventje en Maria op de boerderij wonen en voerden die samen verder. Vanaf die tijd is er in de inrichting ook weinig veranderd, alles moest zo blijven als in de tijd dat de ouders nog leefden.



Merklap van moeder Maartje.


De boerderij was een gemengd bedrijf, met graan en aardappelen, koeien, varkens en kippen. En er was een moestuin. Hiermee werd voorzien in eigen levensonderhoud, brood werd zelf gebakken, vlees, groente en fruit werden geweckt en ingemaakt. Er werd ook een deel verkocht, zoals melk en eieren







Gerrit zorgde dat er elektriciteit, een wasmachine (met wringer) en een waterpomp kwamen. Toen één van de zusters eens ernstig ziek werd en naar het ziekenhuis moest liet hij ook telefoon aansluiten.


De toilet bleef gewoon bij het oude, een plank met gat en een emmer eronder. Stukjes krantenpapier i.p.v. rollen toiletpapier.


Naast de dagelijkse arbeid werd er elke dag in de bijbel gelezen en op zondag werd de kerk een aantal keren bezocht. De drie zussen vertrokken eerder naar de kerk dan broer Gerrit, want hij nam grotere passen en zo kwamen ze toch tegelijk aan.


De zussen breiden en naaiden. Ze verstelden hun kleding eindeloos. Als bijverdienste werd er kleding gerepareerd van de buren. Verder was er weinig contact met andere mensen, daar hadden ze geen behoefte aan.





In de zondagse kamer waren twee bedsteden, in één ervan hadden de ouders geslapen in de andere sliep één zus. De andere twee zussen sliepen in naastgelegen opkamer. Broer Gerrit had een kamertje getimmerd op de deel.



Toen broer Gerrit in 1970 overleed namen de zussen zijn taak op de boerderij ook over, al was dat wel op kleinere schaal. Geertje kreeg last van reumatiek, haar werk beperkte zich tot een aantal taken in het huishouden. Vanaf haar plek aan de keukentafel hield ze alles nauwlettend in de gaten. Als ze iemand nodig had maakte ze gebruik van een fluitje of een bel.



Een leven lang werd er hard gewerkt en zuinig geleefd. AOW hebben de zusters nooit willen hebben. Maria de jongste van de drie zussen overleed in 2003 als laatste, 90 jaar oud. De zussen zijn begraven in een naamloos graf van God gekend.

DE MARIAHOEVE is te bezichtigen tijdens een leuke en indrukwekkende rondleiding. Er zijn, een theeschenkerij, een B&B, een aantal trekkershutten en campingplaatsen. Het hele jaar door vinden er verschillende evenementen plaats. Veertig vrijwilligers zorgen dat de Mariahoeve zo voort blijft bestaan.

De gids vroeg ons waar wij vandaan kwamen en hoe wij van het bestaan van de Mariahoeve afwisten. Ik had er op DIT BLOG over gelezen.


MARIAHOEVE - Drie gezusters en de strijd om het bestaan (Brand Overeem en Bert Paasman). Een boek met prachtige zwart wit foto's van de drie zussen en het leven op de Mariahoeve.




dinsdag 18 maart 2014

Plastic soep

PLASTIC SOEP, ook wel plastic eiland en kunststofarchipel genoemd, laat me niet meer los. Eigenlijk is het toch bijna niet voor te stellen dat er midden in de Stille Oceaan een enorme vuilnisbelt van plastic drijft. Volgens onderstaand filmpje een afmeting van 2 keer de VS . Op de website PLASTIC SOUP FOUNDATION kun je er alles over lezen.


Eén van de gevolgen van plastic soep is te zien in de film Midway. Midway is een vogeleiland midden in de Stille Oceaan. Website MIDWAY JOURNEY.



MIDWAY a Message from the Gyre : a short film by Chris Jordan from Midway on Vimeo.

zondag 16 maart 2014

De kraplap - Spakenburg Bunschoten

De kraplap komt in andere klederdrachten ook voor onder de naam, kroplap, beukje en chemisette. Oorspronkelijk was het onderkleding en diende het als borst/hals en bovenrug/nek bedekking. Misschien zijn er lezeressen die wel eens een chemisette hebben gedragen onder een truitje, het lijkt dan of je een blouse draagt terwijl het maar een klein deel met een kraagje eraan is. In de Spakenburgse/Bunschoter klederdracht wordt de kraplap ook wel vergeleken met schoudervulling. In sommige klederdrachten werd de kraplap in de loop der jaren niet meer gedragen als ondergoed, maar behoorde het tot het bovengoed. De Spakenburgse/Bunschoter kraplap was vroeger ook een stuk kleiner en licht gesteven. Zelfs klederdracht veranderd door de jaren heen. Op onderstaande collage is dat goed te zien. (klik op de foto). Op de tweede foto zie je een bredere en stijvere kraplap van sits (met de hand beschilderde stof uit Indië). Op de derde foto is een nog grotere kraplap te zien. Omdat sits duur was, werden de motieven ook met stofverf nageschilderd.


Een periode van rouw wordt ook getoond in de klederdracht. Aan de stof, vaak in paars en blauw, is te zien of er sprake is van zware of lichte rouw.



start op 30 seconden

Via de website HISTORISCHE VERENIGING BUNSCOTE zijn twee informatie boekjes over de Spakenburgse/Bunschoter klederdracht verkrijgbaar (publicaties-boeken). Zelf heb ik het boek "...gereet en gekleet naar hun staat". 



Een ander boek is "Dag oma krâplâp". Hugo de Graaf stelde het boek samen. Bij Berthi kun je er over LEZEN. Helaas is het boek maar in een beperkte oplage uitgegeven. (Misschien wordt het eens ergens tweedehands aangeboden.)





Bij Lupineke kun je lezen over het WALCHERSE BEUKJE.

vrijdag 14 maart 2014

Een bakkie doen

Een bakkie doen, dat deden we woensdag in Spakenburg. We waren er rond tien uur en wandelden eerst langs de oude haven en de Botterwerf.







MUSEUM SPAKENBURG was nog gesloten en zou 's middags pas opengaan. Het was niet onze bedoeling om het deze keer te bezoeken.


Op de terrasjes, die gelegen waren in de ochtendzon, zaten de eerste gasten al koffie te drinken. Voor ons bakkie moesten we nog verder.


Waar gingen wij nu dat bakkie doen? Wij wandelden naar de Noorderkerk. In de zalen achter de Noorderkerk, waar het Klederdracht- en Visserij Museum gevestigd is, vond een bazaar plaats. Toen we binnenkwamen was het al gezellig druk. Nu was het eerst tijd voor een bakkie met een Spakenburgs lekkernij en dan een rondje over de bazaar. Uit deze kopjes, opgestapeld tot een leuke originele etagère, dronken we geen koffie.


Naast de vele gebruikelijke spullen die er op een bazaar te koop zijn, waren er ook klederdrachtstoffen en handwerk gemaakt van die stoffen.



Hierboven zie je een stapel oude kraplappen. De vrouwen die de klederdracht nog dragen hebben soms wel 50 kraplappen in hun garderobe. Terwijl deze mevrouw naar de klederdrachtstoffen keek, mocht ik haar fotograferen. Zij draagt een prachtige kraplap.





Oude en nieuwe klederdrachtstoffen.


Een rij nieuwe jakjes.


Gehaakte mutsjes.


Veel handwerk, gemaakt van klederdrachtstoffen.





Het KLEDERDRACHT- EN VISSERIJMUSEUM, gevestigd achter de Noorderkerk, is tijdens de wintermaanden gesloten. Dit jaar is het vanaf 12 april weer geopend. Op de tweede woensdag van maart en de eerste woensdag van november wordt er een bazaar georganiseerd. Het museumwinkeltje, waar o.a. souvenirs, poppen in klederdracht (echt handwerk) en ook klederdrachtstoffen (bijv. voor het quilten) e.d. te koop zijn, is in de wintermaanden iedere woensdagmiddag geopend.

Ik schreef al eerder over Spakenburg, HIER en HIER kun je het lezen.

TOERISTISCHE INFORMATIE BUNSCOTEN SPAKENBURG.